forum sztuk i sportów walki

Nina

Kung Fu dosłownie oznacza energię -Kung i czas –Fu (może też być tłumaczone jako "ciężka praca"). Wielu ludzi sądzi jednak, że Kung Fu oznacza już pewien sposób walki, w rzeczywistości jednak tak nie jest. Każda umiejętność czy technika, która wymaga wytrwałości (energii i czasu) jest nazywana Kung Fu. Słowa te oznaczają wysoki poziom umiejętności osiągnięty w wyniku ciężkiej, długotrwałej nauki. Może to dotyczyć wielu różnych dziedzin.

Jeśli chodzi o chińskie sztuki walki, to bardziej prawidłowa jest nazwa używana w Chinach - Wushu, czyli dosłownie: sztuki wojenne.

Tak więc, każdy, który stale ćwiczy i osiąga wysoki poziom w tym co robi posiada "Kung Fu".

Słowo Kung Fu zostało połączone ze sztukami wojennymi dlatego, że zgodnie z chińską tradycją biegłość w systemie wojennym wymaga co najmniej dziesięciu lat praktyki, a więc dużej dawki Kung Fu. Wojenny artysta, który stale trenuje, staje się symbolem poświęcenia, energii i cierpliwości wymaganych do spełnienia ideałów Kung Fu. Z czasem Wu Shu stało się znane jako Wu Kung, co oznaczało "wojenne Kung Fu" lub prościej - "Kung Fu".

Historycznie, Kung Fu w Chinach było integralną częścią systemu edukacyjnego w szkołach. Chińczycy przywiązywali dużą wagę do praktykowania Kung Fu, ponieważ uważali go za wielkiego nauczyciela szacunku, cierpliwości, grzeczności i moralności. Wszystkie te wartości kultywowane więc były w kręgach szkolnych i rządowych. Na wielu rysunkach wielki filozof Konfucjuch przedstawiany jest z mieczem przy boku. Miecz ten symbolizował, że dzięki sztukom wojennym posiadł on moralną władzę nad umysłem i ciałem. Od najbiednieszego chłopa do największego cesarza wierzono, że posiadanie umiejętności Kung Fu jest oznaką dobrego charakteru. Tak więc, chińska kultura i chińskie Kung Fu nie mogą być rozdzielane bez szkody dla obu tych rzeczy.
W świetle istotnego scalenia się Kung Fu z chińską kulturą jeden fakt staje się bardzo ważny. Kung Fu, jak i chińska kultura, ma już ponad trzy tysiące lat. W tym tak długim okresie czasu odkryte, rozwinięte i praktykowane były wszystkie możliwe aspekty wojennej techniki i teorii. Długa historia praktycznego rozwoju sprawiła, że Kung Fu stało się wartościową spuścizną i jednym z najlepszych systemów sztuk wojennych.

shogun

Znaczenie ukłonu

Ukłon jest nieodzowną częścią ceremoniału podczas treningu wszystkich wschodnich sztuk walki. Ukłon wykonujemy wchodząc do sali treningowej, przed treningiem i po jego zakończeniu oraz przed przystąpieniem do ćwiczeń z partnerem. Często ukłon wykonuje się na początku i na końcu formy jako wyraz szacunku dla jej twórców.

Ukłon kung fu możemy podzielić na 6 elementów z których każdy ma pewną symbolikę:

1 - podniesienie prawej zaciśniętej pięści do góry (zaciśnięta pięść symbolizuje sztuki walki)
2 - podniesienie otwartej lewej ręki (4 palce symbolizują wszystkich ludzi, którzy są równi bez względu na pochodzenie czy kolor skóry, a kciuk oznacza nas samych oraz nasze ego)
3 - zaciśnięcie kciuka do środka dłoni (zaciśnięcie kciuka symbolizuje, że powstrzymujemy swoje ego, swoją chęć bycia numerem jeden. W innym znaczeniu cztery palce oznaczają cztery oceany, czyli w przenośni cały świat, w którym powinien panować pokój i równość).
4 - przykrywamy lewą ręką prawą pięścią (ruch ten symbolizuje, że powstrzymujemy się od wykorzystywania sztuk walki do zwalczania innych, na siłę zdobycia sobie pozycji czy autorytetu, lecz traktujemy ją jako drogę do doskonalenia samego siebie i osiągnięcia perfekcji)
5 - zbliżamy połączone dłonie do siebie (ruch ten symbolizuje, że wszystkie te idee akceptujemy i nosimy w sercu).
6 - z powrotem wypychamy ręce do przodu (oznacza to, że dzielimy się tymi ideałami z innymi ludźmi).

Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że każdy ruch w sztukach walki ma swoje zastosowanie bojowe nie wyłączając ukłonu, który także może być stosowany jako technika walki (w Chen Taiji ukłon jest wersją techniki "zielony smok wynurza się z wody").

Opracowano na podstawie wyjaśnień GM Chen Xiao Wanga (Wrocław 2004

bushi

Zaginione Forum...
Nagle, po latach, zajrzał tu Shogun! Na chwilę ożyły chryzantemy, wiatr wzbił kurz na ścieżce..
Ale ukłonił się tylko i odpłynął w niebyt.
Shogunie, bywaj, bracie...
Kwiaty zwiędły, wiatr ustał.
Wszytko zamarło w niebycie.

Wracam w niebyt.