forum sztuk i sportów walki

Nina

Pięć szczytów góry Shaoshih, wznoszącej się
na tysiące metrów do chmur,
opartj o Żółtą Rzekę podobną do białej wstęgi,
Drobny pagórek, na jaki wygląda z odległego miasta Loyang,
Nieskończony zygzak ścieżki wijącej się
do budzących natchnienie szczytów
Granica strefy, która wygląda na kres
ziemskiego świata,
miejsce, gdzie czerpie się natchnienie
z Nieba i z Ziemi,
Dające początek herosom minonym i
Teraźniejszym.

Ten wolny przekład poematu Hsu Wana z czasów dynastii Ming dotyczy masywu górskiego Sung w prowincji Henan, którego zachodnią część zwano Taishih (Wielka Jaskinia), a wschodnią Shaoshih „(Mała Jaskinia). W dolinie pod szczytami Shaoshih cesarz Su Wen z północnej dynastii Wei rozkazał wznieść klasztor dla mistrza Bhadry. Budowla ta została nazwana „Młodym Lasem”, czyli po chińsku Shaolin Si. Nazwę tę wymawia z czcią do dziś większość praktyków sztuk walki na całym świecie. Jednak nie dzięki założycielowi – mistrzowi Bhadrze, ale dzięki jednemu z jego następców.

Sławę klasztorowi przyniósł mnich indyjski Bodhidharma, który przybył około 525 roku do Chin. Był dwudziestym ósmym patriarchą buddyzmu indyjskiego w prostej linii od Buddy i pierwszym partriarchą buddyzmu chan, zwanego potem buddyzmem zen. Pod zarządem Bodhidharmy Shaolin stał się akademią treningową, a poprzez praktykowanie zazen nie tylko areną dla wymiany doświadczeń przybywających tam mnichów, ale również miejscem, w którym eksperci walki mogli podnieść swój niski nieraz status społeczny.

Bodhidharma zmarł w roku 539. Po jego śmierci mnisi z klasztoru Shaolin używali treningu Yi Jin Jing i Xi Sui Jing aby wzmocnić się, zarówno fizycznie jak i duchowo. Stopniowo w klasztorze powstawały techniki wojenne, które pomagały mnichom w obronie własności klasztoru przed bandytami. Trening sztuki wojennej w tym czasie składał się z technik walki pięciu zwierząt a mianowicie: Żurawia, Węża, Smoka, Lamparta i Tygrysa - Pięć kształtów Pięści. Znaczy to, że styl Żurawia pochodzi z około VI wieku.

Na początku panowania dynastii Qing (1644), był wysłany przez klasztor Shaolin do Tybetu mnich imieniem Xingling specjalizujący się w stylu Żurawia w celu studiowania tybetańskiego buddyzmu. Zanim umarł przekazał techniki stylu Żurawia, który stał się znany pod nazwą "La Ma" albo systemu "Północnego Białego Żurawia". Przez kilkaset lat styl ten ewoluował w odizolowanym Tybecie, tak że wytworzył własne charakterystyczne techniki mocno różniące się od Południowego Białego Żurawia. Istnieje legenda, że styl Południowego Białego Żurawia został stworzony przez kobietę o imieniu Fang, Qi - Niang we wczesnym okresie Qing Kangxi (1662 - 1723).